Zabezpieczenie
wierzytelności w momencie powstania zobowiązania jest jednym z elementów zmniejszania ryzyka związanego z konsekwencjami braku terminowej zapłaty. Polskie prawo przewiduje dwa sposoby zabezpieczania wierzytelności:
Każdy dłużnik odpowiada za dług całym swoim majątkiem – jest to zabezpieczenie osobiste. Wierzycielowi w przypadku egzekucji komorniczej służy prawo wyboru pomiędzy przedmiotami majątkowymi stanowiącymi własność dłużnika. W przypadku, gdy w grę wchodzi kilku wierzycieli, majątek dłużnika może być niewystarczający do pokrycia wierzytelności. Każdy wierzyciel w takim przypadku uzyska tylko częściowe zaspokojenie należności według stosunku wartości wierzytelności. Dlatego też wierzyciel może skorzystać z dodatkowych zabezpieczeń osobistych, takich jak poręczenie cywilne oraz poręczenie wekslowe lub z zabezpieczeń rzeczowych. Ustanowienie dodatkowych zabezpieczeń osobistych polega na rozszerzeniu kręgu osób odpowiedzialnych osobiście za dług. Poręczyciel cywilny oraz wekslowy odpowiadają solidarnie z dłużnikiem całym swoim majątkiem za jego zobowiązania. Ten rodzaj zabezpieczenia nie daje całkowitej pewności spłaty długu. Dlatego coraz częściej stosowane są zabezpieczenia rzeczowe. Wierzytelność zabezpieczona rzeczowo ma pierwszeństwo zaspokojenia w razie zbiegu w toku egzekucji z wierzytelnościami osobistymi. Do zabezpieczeń rzeczowych zalicza się:
- zastaw
- hipotekę
- mowę przewłaszczenia na zabezpieczenie.